شاه نجف
شاه نجف علی آن شیر خدا، شاه نجف دُر یکدانه ی دریای شرف پیشوای همه ی اهل صفا مظهر علم و ادب، بحر حیا سرور و سید و سالار جهان پیشوای همه ی متقیان روزها در ره حق صائم بود شب سراسر، همه را قائم بود چه علی؟ آنکه خدایش گفتند رهروان، در ره پاکش خفتند سِر آن کز همه عالم، سِر بود تربیت کرده پیغمبر بود وین شرافت که به ماه رجب است همه از مقدم میر عرب است چه علی؟ رهبر مردان خدا معدن حلم و سخا، جود و صفا چه علی؟ پیکره ی ایمان است رهنمای همه حق بینان است چه علی؟ از همه ی خوبان سر ها علی بشر کیف بشر؟ چه علی؟ اول من آمن بود همه چون دانه و خرمن بود چه علی؟ آنکه شب خوف و خطر خفت در خوابگه پیغمبر چه علی؟ آنکه بسی زد شمشیر بدن آماجگه نیزه و تیر چه علی؟ بدر و احد تا خیبر زخم برداشت، سراپا پیکر چه علی؟ آنکه به هنگام نماز تیر از پاش، در آرند به راز چه علی؟ آنکه به تاریکی شب نان رسانید، به ایتام عرب چه علی سر خدای ازلی حق نماید ز رخش جلوه گری چه علی؟ آنکه سحر با خدا آه درد و دل گفت به ناچار به چاه چه علی؟ آنکه ز روی شادی با نبی، دست اخوت دادی چه علی؟ آیت حق، جان جهان پرتو نور خدا، سر نهان داد خواهی که به نزدش یکسان ز مسلمان و یهود و رهبان پادشاه همه ی اهل یقین از جهان ساخت، بیک قرص جوین هل اتی خواند نبی، منقبتش شد غدیر آیتی از منزلتش گفت پیغمبر از جان آگاه « من کنت مولاه، علی مولاه » پادشاهی به لباس ساده لیک، در خدمت خلق آماده کفش پر وصله قدم ها محکم جامه اش ژنده اگر بود، چه غم؟ راه بیدار دلان، راه علی ست دل روشن، دل آگاه علی ست چون علی حر و فداکار، که بود؟ زنگ، ز آیینه ی اسلام زدود قدر آن در ثمین کس نشناخت خویشتن هر که در این بحر انداخت چه بگویم؟ که صفاتش چون بود قدرش از فکر بشر، بیرون بود در شب نوزده ماه صیام شد جهان تیره و، روحش آرام شد چو از جام شهادت سرمست عدل و تقوا، ز جهان رخت ببست یا علی، ایشه معبود صفات جرعه ای جام تو، شد آب حیات یا علی، ایشه کونین سریر مؤمنان را تو ندیمی و امیر هر که در راه تو بگذاشت قدم پشت پا زد، به زر و سیم و درم یا علی، من ز خدای متعال خواستم دوستی احمد و آل
به جهان ابدیت ساقی است خاکی افتاده براهش باقی است
موضوعات مرتبط: قسیم النار و الجنه
تبادل لینک هوشمند